οι άλλοι

κάποιοι έρχονται κάποιοι φεύγουν
άλλοι περπατούν κ' άλλοι τρέχουν
ορισμένοι φωνάζουν ορισμένοι σωπαίνουν
μερικοί παραμονεύουν μερικοί διασκεδάζουν

τελικά όλοι διψούν και πεινούν
όλοι ζουν και πεθαίνουν

κατοικούν σε ένα κόσμο όπου όλα πετάν
τίποτα όμως δεν πιάνεται

σ' έναν κόσμο
όπου τα ψάρια δεν κατάφεραν να κολυμπήσουν
τα άλογα να τρέξουν
και τα πουλιά να πετάξουν

ακόμη..




ακροβάτες

ακροβάτες σε τεντωμένο σκοινί
ισορροπούν στο κενό
δίχως δίχτυ προστασίας
το κοινό από απόσταση κοιτούν
*φαίνονται τόσο ξένοι*
προσπάθεια τους μία
η απόδειξη πως είναι ακόμα ζωντανοί
*φαίνονται τόσο αδύναμοι*
η ζωή ή ο θάνατος τους
έγνοια κανενός δεν είναι
όλοι θα συνεχίσουν μπροστά
*φαίνονται τόσο αχάριστοι*
εκείνοι πίσω θα μείνουν..

ο μοναδικός μου

συντροφιά μοναδική έχω.
την χρειάζομαι..

*το μονοπάτι φαίνεται μακρύ
και το κρύο τσουχτερό
αν έβρισκα και τον χάρτη..
αλλά πού..
αυτά συμβαίνουν μόνο στους τυχερούς*

τουλάχιστον δεν φοβάμαι.
έχω στήριγμα,δεν είμαι μόνη.
γνωρίζω καλά τον συνταξιδιώτη μου.
αυτός δεν πρόκειται να με προδώσει
αλλά μόνο να με βοηθήσει
ούτε να με μαχαιρώσει
αυτός με νοιάζεται
είναι ο αιώνιος φίλος μου..
ο μοναδικός μου!
ο εαυτός μου!

ταξιδεύονας..

..η ματιά μου κολλημένη στη φανταστική πραγματικότητα..
ταξιδεύω!
τόποι γνωστοί και απόμεροι
μοιάζει αληθινό..
ζω!αναπνέω!
..όμως κλαίω..
παράτησα την πραγματικότητα για τα όνειρα
με μάγεψαν!με εγκλώβισαν!
χάνω..

Σημάδια

έναν κεραυνό,μόνο,παρακαλώ
έστω μιαν αστραπή
μια στάλα νερού ουρανού φερμένη
τουλάχιστον μια ζωγραφιά σύννεφων

κίνητρο μέσα από φυσικό σημάδι ζητώ
μόνο ένα αρκεί..

κόσμοι μαγικοί

το ραβδί της σηκώνει
τα φτερά της απελευθερώνει
το μυαλό της συγκεντρώνει
η καλή η μάγισσα

τη σκούπα της κρατάει
το καπέλο της φοράει
το φίλτρο της κοιτάει και γελάει
η κακιά η μάγισσα

μέρη φωτεινά
μέρη σκοτεινά
το καλό και το κακό

πεταλούδες μικρές
νυχτερίδες τρομερές
το άσπρο και το μαύρο

δάσος μαγικό
κάστρο μοναδικό
μάγισσες δυο

Χαραμάδες

Η τοποθεσία του παραθύρου άλλαξε..Τα ανοίγματα ανάμεσα στα κάγκελα του,όμως,δεν φάρδυναν.
Η μόνη διαφορά,από τότε,είναι η θέα που τώρα αντικρίζω..
Ένα πάρκο!
Με πολλά δέντρα κι παιχνίδια αλλά κ'αυτό το περιφράζουν κάγκελα.
Μικρές αθώες ψυχές είναι χαρούμενες παίζοντας.
Ακόμα δεν γνωρίζουν τίποτε για τον αληθινό κόσμο.
Είναι ήρεμες!
Κάποτε όλοι ήμασταν στη θέση αυτών.
Τότε ήταν καλύτερα από τώρα.
Τώρα συνεχίζω να τις χαζεύω ανάμεσα από τις μικρές χαραμάδες του παραθύρου.
Ούτε τον ήλιο δεν μπορώ να αντικρίσω πια!

όπως πρώτα...

οι έγχρωμες νότες πάλλονται στην ατμόσφαιρα
  ταράζουν την ησυχία
η φλόγα χορεύει στο μυστικό ρυθμό του τραγουδιού
  παίρνει αλλόκοτες μορφές

το κρασί έχει την ίδια απροσδιόριστη γεύση
  η οξύτητα κυριαρχεί
όπως πρώτα...

η σελήνη παίζει κρυφτό με τ'αστρα
περίεργες συναστρίες
ο ιδιόρρυθμος αγέρας ταράζεται,κ'αυτός
μαγεύτηκε απ'τα άστρα
τα ξερά δέντρα κοντεύουν να αγγίξουν τη σελήνη
θα την τρυπήσουν
όπως πρώτα...

καχυποψία,φόβος,προσμονή,περιέργεια
όλα όπως πρώτα...

...

"Αλλά σαν όνειρο λίγο κρατά η ακριβή μας νιότη
και τα πικρά και άσχημα γηρατειά γοργά
πάνω από το κεφάλι μας κρεμιούνται μισητά
και περιφρονημένα,π' αγνώριστο τον άνθρωπο τον κάνουν
τυλίγοντάς τον και τα μάτια του και το μυαλό του θαμπώνουν."