Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

και έτσι χάθηκε η ελπίδα..

Το δάσος είναι μεγάλο.Τα μονοπάτια περίπλοκα.Θαρρώ πως και το φως λιγοστεύει.Την ελπίδα ψάχνω.Στο βάλτο του δάσους παράπεσε,παρέα με την προσμονή.Τις θέλω πίσω!Πανωφόρι δεν φορώ και ο λεβάντες φυσάει όλο και πιο επίμονα,είναι οργισμένος και αυτός.Όλα είναι σκοτεινά πια..Τον βάλτο δεν θα καταφέρω να βρω για να ζητήσω πίσω την ελπίδα και την προσμονή.Ας πάρω τον δρόμο της επιστροφής και ας αγναντεύσω την ανατολή του ηλίου τώρα που ο υπόλοιπος κόσμος ακόμα κοιμάται..Ούτως ή άλλως όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου